Het zal elke reiziger vroeg of laat een keer gebeuren. Je bezoekt een toeristisch hoogtepunt, of aanschouwt een fameus natuurlijk spektakel en hebt niet die verwachte klik met de plek. Is het omdat het op een eerder bezochte plek lijkt, of ben je als reiziger een beetje verwend geworden?
Word je als reiziger verwend?
Ik mag me als reiziger gelukkig prijzen dat ik al zoveel jaren de mooiste plekken op aarde mag bezoeken. Desalniettemin zal reizen voor mijn gevoel nooit echt vanzelfsprekend worden. Toch betrap ik me wel eens op een wat lauwe reactie van mijn kant tijden het bezoeken van een toeristisch hoogtepunt. Met hoge verwachting vertrokken naar een door elke reisgids en reisblogger aangeprezen highlight. Ondanks de aanbevelingen lijk je het bij aankomst als een lichte teleurstelling te ervaren. Heb ik dan al teveel moois van de wereld gezien, of begin ik alsmaar kritischer te kijken?
Daar sta ik dan
Ik kan me het bezoek aan de beroemde Australische Blue Mountains nog goed herinneren. Met hoge verwachtingen in de vroege ochtend met de trein vanuit Sydney naar het in de bergen gelegen Katoomba. Naarmate de reis vordert oogt de omgeving vanuit de trein mooier en mooier, waaruit blijkt dat het eindpunt van het traject in een zeer bijzondere omgeving ligt. Eenmaal in het schattige bergdorpje aangekomen haast ik me met mijn vriendin naar het beroemde uitkijkpunt, want zo vroeg in de ochtend heb je het vast voor je alleen. Daar sta ik dan, uitkijkend over de Blue Mountains en de wereldberoemde rotsen de Three Sisters en denk “what’s the fuss all about?”…
Euforische verhalen
Tot het bezoek aan de Blue Mountains was dit gevoel nooit zo nadrukkelijk aanwezig. Ben ik ook zo’n reiziger geworden, zo een die het allemaal wel gezien heeft en niet meer verrast kan worden? Licht beschaamd denk ik nog wel eens aan dat moment terug. Komt het door het bezoek aan het adembenemende gebied van de Mexicaanse Copper Canyon enkele jaren ervoor? Toch is het me wel vaker overkomen. Zo heb ik bijvoorbeeld minder positieve herrinneringen aan het Italiaanse Milaan en het exotische Thailand dan veel andere reizigers die ik ken. Voor mijn gevoel is Milaan maar een doorsnee stad en is Thailand een lichtelijk toeristische kermis. Beiden wel met hoogtepunten, maar voor mij persoonlijk een algemene ervaring zonder die voor reizigers gewenste klik. Een ervaring die ik niet kan rijmen met de vaak euforische verhalen van andere reizigers.
Ultiem geluk
De tijd heeft geleerd dat ik als reiziger niet verzadigd ben en dat ik na de vele jaren reizen nog steeds overdonderd kan worden door onze prachtige wereld. Ik herinner me maar al te goed mijn sprakeloosheid bij het Vietnamese Tam Coc, het euforische gevoel bij het aanschouwen van de Torres in het Chileense nationaal park Torres del Paine en het ultieme gevoel van vrijheid tijdens een roadtrip door de Australische Outback. Allemaal momenten die me als reiziger de meest gelukkige op aarde maken en me elke keer weer bewijzen dat verzadiging op reisgebied nog lang niet aan de orde is! Heb jij dat blasé gevoel ook al eens gehad?
Kijk hier voor meer reisinspiratie!