Wellicht ken je de beelden van tv of heb je je vader er wel eens over gehoord: de Paris Dakar Rally. Mannen onder het stof, uitgeputte gezichten en veel monteurs komen voorbij. De Amsterdam Dakar Challenge is hieruit voortgekomen door fanatiekelingen die dezelfde tocht wilden afleggen, maar dan niet in tijdens een heftige race, maar gewoon gezellig met z’n allen vijf weken in een barrel van een auto deze tocht afleggen, wie wil dat nou niet?
Amsterdam – Dakar Rally
In 2010 ging ik het avontuur aan: 7000 kilometer in een Opel Combo (die nog aan elkaar gelast moest worden) van Amsterdam richting Dakar rijden. Het doel van deze rally is om geld op te halen voor het goede doel. Als je de ‘finish’ hebt behaalt, veil je je auto ter plekke en vlieg je binnen vier uur terug naar Nederland. Inmiddels is er bijna drie miljoen opgehaald sinds de organisatie is opgericht.
Wisky verstopt in jerry cans
Op een koude dag in februari stond ik samen met mijn vader en veertig andere teams klaar om te vertrekken. De eerste dagen scheur je zo snel mogelijk naar de pond in het meest zuidelijke deel van Spanje om de overtocht naar Marokko te maken. Sterke drank werd overgegoten in jerry cans, want ja het was zonde onze voorraad weg te gooien. Een truc waar we later dankbaar voor waren. Het is fysiek een zware reis, dus een borrel verzachtte soms de pijn.
Het binnenland van Marokko is een absolute aanrader om met de auto te verkennen. Soms leek het alsof we in dorpen terecht kwamen waar de kinderen nog nooit een blondje hadden gezien. “Yellow girl” werd mijn nieuwe bijnaam. Onderweg kwamen we in zandstormen en modderpartijen terecht en zagen we wilde kamelen.
Creatieve slaapconstructies
Vanuit Marokko staken we door naar Mauritanië en kampeerden we overal en nergens. Alle teams hadden creatieve constructies bedacht voor hun slaapplek, bijvoorbeeld uitschuifbare bedbodems. Ik lag de ene keer op het dak van onze Opel Combo, dan weer op een matras in een vouwwagen. Avonden lang hebben we gewerkt aan een betere constructie, en mijn god wat was ik blij toen ik een eigen slaapcabine kreeg! Je zit immers 15 uur per dag bij je reisgenoot in je auto en vergis je niet hoe zwaar dat is.
Vanuit Marokko steek je door naar Mauritanië. Het was op dat moment niet het allerveiligste gebied. Er reden dan ook zeven begeleidende trucks met militairen mee. Elke avond treft iedereen elkaar op een ‘meeting point’. Het is een kamp maar voorzieningen zoals sanitair (eigenlijk zie je er sowieso niet veel), dus vroeg ik telkens een vriend mee die even een handdoekje omhoog hield. Zelfs toen stonden de militairen op de uitkijk.
Na Mauritanië volgde was een fysieke uitdaging in de Westelijke Sahara. Overmoedig dachten we dat het niet nodig was om een auto met 4×4 aandrijving mee te laten rijden. Om de paar meter moesten we onszelf uitgraven. Dit duurde uren! De locals begeleiden ons via hun scooters terug. In het donker vind je de weg namelijk écht niet. Je rijdt op coördinaten, want er zijn uiteraard geen zichtbare wegen. Maar met een beetje Afrikaans geduld kwamen we elke avond weer aan bij de meeting points en werd het de mooiste week van de reis!
Dakar in zicht
De laatste week doorkruis je Senegal en ligt Dakar binnen handbereik. Eenmaal bij de eindbestemming staan er rustdagen op de planning en bereid je je voor op de autoveiling voor het goede doel.
Tijdens mijn editie deden er slechts acht vrouwen mee. Voor mij was het de ervaring van mijn leven en ik kan zo’n reis iedereen alleen maar aanraden. Je moet niet al te veel luxe verwachten, maar ik heb wel geleerd om te rijden in een woestijn, heb ik een geit durven te slachtten en kan ik ‘sandboarden in de woestijn’ van mijn bucketlist af strepen.
Meer informatie kun je vinden op de site van Amsterdam – DakarThe ultimate rally challenge in de woestijn!