De majestueuse Martinswand

Berichtte ik hier laatst al een groot liefhebber te zijn van diverse buitensporten en sinds jaren de Kaiser Max Klettersteig op de Martinswand te willen beklimmen, heb ik dit jaar eindelijk het woord bij de daad gevoegd.

Kaiser Max grot aanduidingKlettersteigen heb ik in het verleden al vaak beoefend tijdens outdoor weekenden met een vast groepje vrienden, maar de Kaiser Max was toch altijd een klettersteig die een beetje buiten ons kunnen lag. Natuurlijk spraken we er wel eens over, dat we het daarop volgende jaar die klim wel eens even zouden doen. We werden vooral vastberaden na een Oostenrijks biertje, of twee.. In de 15 jaar dat we onze vaste Oostenrijkse outdoorbegeleider hebben bezocht kwam het er maar niet van. Alles in het Ötztal en omgeving hadden we inmiddels gezien, dus dit jaar zou het er dan toch maar eens van moeten komen.

Kennismaking met Kaiser Max

Bij klettersteigen ben je natuurlijk gezekerd aan een staalkabel, maak je gebruik van stalen beugels en pinnen en neem je een vaste route naar boven, maar de ene klettersteig is nog niet de andere. Zodra ik de Martinswand voor me op zie doemen bekruipt me enigszins een gevoel van ontzag voor datgene wat ik zie. Ik tuur meteen de wand af, op zoek naar de bekende grot die het eindpunt van het eerste deel van de klim is. Recht en hoog, dat is wat ik iedereen hoor zeggen. Onze berggids Rudi neemt de regels m.b.t. gedrag, techniek en veiligheid met ons door en controleert onze klimtuigjes en karabiner. We nemen genoeg water mee, want de wand staat vol in de zon, waardoor het er erg warm op zal worden. Nadat we door een stukje bos naar de wand zijn gelopen, wordt ons pas echt duidelijk hoe steil de klim is en gaan we van start.

De start van de klim

De instap van de klim begint meteen goed, de eerste 20 meter gaan kaarsrecht naar boven en zodra we boven de bomen uitkomen is de warmte van de zon ook goed voelbaar. Het gaat zigzaggend en steil verder en er zijn onderweg diverse rustpunten. Het is pittig, het kost door de constante steilheid meer kracht dan verwacht, stijgbeugels zijn een zeldzaamheid, dus moet er gebruik gemaakt worden van richels en uitstekende punten die moeder natuur heeft geschapen. Ondanks de moeilijkheid bevalt ons de klim erg goed en voelt elke meter als een kleine overwinning. Bij elk rustpunt is het genieten van het geweldige uitzicht wat de Martinswand vanuit ons perspectief te bieden heeft. Op iets meer dan de helft van de klim beginnen mijn armen te verzuren en moet ik op een licht overhangend deel noodgedwongen loslaten. Zolang het slipkoord niet wordt aangesproken valt het allemaal wel mee. Een metertje of twee tot drie lager en enkele beurse plekken erbij besluit ik een korte pauze te nemen, zodat de kracht in mijn armen weer terug komt. Het zal toch niet zo zijn dat ik die verdomde klim niet ga redden..?! Rudi besluit eerst de rest van ons groepje naar boven te begeleiden en ik wacht geduldig op hem, onder het genot van een lekkere slok water en een machtig uitzicht. Ach, zo’n pauze op een meter of 120 hoog is echt geen straf op die manier.

Kaiser Max Start 1

Kaiser Max Start 2

Het tweede deel

Na een klein uur zijn mijn armen weer op kracht gekomen en ga ik met Rudi richting de grot. Omdat mijn armen op het laatste stuk toch weer een beetje beginnen te tegensputteren, zekert Rudi mij van bovenuit en laat ik de vaste staalkabel voor wat het is. Vreemd gevoel op deze manier, als ik het laatste licht overhangende deel een meter of 10 diagonaal moet passeren. De zwaartekracht is op deze manier veel beter merkbaar dan bij gebruik van de staalkabel. Dit is dus hoe alpineklimmen moet aanvoelen, op eigen kracht aan de wand en bij verzaken bungel je wat aan een touw. Dat laatste doen Rudi en ik één keer, maar dan wel bewust, om samen met een lekkere slok water op bijna 200 meter hoogte te proosten. Ja ja, we konden er nog best om lachen en de goede moed hebben we er al die tijd goed in gehouden. Eenmaal in de grot aangekomen ben ik blij dat ik het gehaald heb en heb ik even tijd nodig om weer op adem te komen. Het laatste en tweede deel van de Martinswand laten we voor wat het is. We gooien het er maar op dat het er gewoon te warm voor is. De weg terug naar de auto is over een smal wandelpad, wat in het begin over de kam van een steengroeve loopt. Geen pad voor mensen met hoogtevrees, want de afgrond is behoorlijk. Het laatste stuk gaat weer door het bos en na een 20 tot 30 minuten lopen is men weer bij de auto.

Kaiser Max Einde Deel 1

Kaiser Max Grot

Het was altijd al een grote wens van me om deze klim een keer te doen. Dat deze tot één van de moeilijkste en zwaarste van de Alpen geldt kan ik beamen, maar de klim is in zijn geheel een geweldige ervaring en de aankomst bij de grot voelde voor mij als een persoonlijke overwinning.

Klettersteigen is een geweldige manier om met berg- en alpinesport kennis te maken, maar ga niet ongeoefend aan een klim als deze beginnen. De Kaiser Max is een geweldige ervaring om te doen, maar begin eerst met wat minder zware klettersteigen. Ga voor meer informatie over klettersteigen en routes naar Klettersteig.com Persoonlijk heb ik goede ervaringen met het bedrijf van Bruno Strigl, Wasser-C-Raft, welke buiten klettersteigen ook buitensporten als canyoning en rafting aanbieden.