Mandy en Mark’s roadtrip door het indrukwekkende Macedonië duurde 9 dagen. Macedonië blijkt het land van een hulpvaardige en vriendelijke bevolking. De trip kent veel hoogtepunten en verrassingen en Macedonië blijkt één van de leukste lande te zijn, die Mandy en Mark ooit bezochten. Vooral vanwege het zelfstandig reizen met een huurauto hebben ze het land goed leren kennen. Lees een een verslag vol hoogtepunten tijdens hun roadtrip door het prachtige Macedonië.
Behulpzame Macedoniërs
We zijn dus begonnen in het mooie Macedonië. Het land van de prachtige bergen, meren en natuur. En van de communistische architectuur. Grote grijze kolossen vormen de steden van Macedonië.
De bevolking is superaardig, altijd in voor een praatje en uiterst behulpzaam. Dat behulpzame hebben we zeker een paar keer nodig gehad. De wegen zijn niet zo goed als in Nederland en vooral door de bergen heb je wegen die gebouwd zijn op eenrichtingsverkeer, maar van beide kanten worden gebruikt. Ook uitwijken in de berm is niet altijd aan te raden.
Vast in the middle of nowhere
Wij waren op een totaal verlaten weg, in de middle of nowhere toen we langs de kant wilden stoppen om een foto te maken van dat indrukwekkende, verlaten landschap. De berm zag er goed uit dus Mark parkeerde half in de berm. Dat had hij beter niet kunnen doen. Er bleek een gigantisch gat onder het hoge gras verborgen te zijn met een groot rotsblok ernaast.
We zaten zo diep dat ik de deur niet meer open kreeg. Eerst konden we er nog wel om lachen. Totdat ik via de bestuurderskant de auto uit was geklommen en zag dat die kant niet meer op de grond stond, maar zeker een halve meter de lucht in stak. En dat we met de voorkant vastzaten op een rotsblok.
We probeerden de auto achteruit te rijden maar dat ging niet meer, het losse wiel draaide rondjes in de lucht. Toen bedacht Mark dat hij wel in de achterbak kon gaan zitten springen, zodat de auto weer met vier wielen op de grond zou staan. Ondertussen moest ik gas geven en achteruit proberen te rijden. Ik kon gas geven wat ik wilde en Mark kon zo hard springen als hij kon, maar de auto kwam niet los. Ik begon nu lichtelijk in paniek te raken. Ik had geen ontvangst dus de plaatselijke ANWB bellen kon ook niet.
Hulp van de man met een hamer
Gelukkig kwam daar een man aangelopen. Nou ja, gelukkig….. Hij zag er nogal onguur uit, had een plunjezak over zijn schouder en in zijn andere hand een hele grote hamer. Hij kwam ons direct te hulp en samen met Mark probeerden ze de auto los te duwen. De auto stond nog steeds gekanteld. Toen pakte hij zijn grote hamer en begon hij op een millimeter van de auto op de grond in te meppen. De man met de hamer probeerde het rotsblok in stukken te hakken. Dat ging niet. Wij werden intussen wanhopig.
Toen er drie (drie! Tegelijk! Whoehoe!) auto’s aan kwamen rijden stormde de man met de hamer de weg op en begon hij wild met zijn hamer te zwaaien. De auto’s stopten en ze zaten alledrie vol met sterke mannen. We waren gered! Met een man of 14 was de auto zo losgetrokken en met de beschadigingen viel het mee. We waren zo blij! We konden onze weg weer vervolgen en zijn de vier weken hierna nergens meer in een berm gestopt zonder deze eerst goed te controleren.
Alle kerken worden voor je geopend
Dit was niet onze enige ontmoeting met de behulpzame Macedoniërs. Buiten Ohrid zijn er niet veel toeristische plaatsen en mensen wijzen je graag de weg en lopen dan ook met je mee om je alles over het dorp en de bezienswaardigheden te vertellen. Kerken zitten in de dorpen vaak op slot, maar er is altijd wel iemand die de sleutel heeft en hem voor je open doet.
In een eeuwenoud dorp waar de jongeren al lang geleden zijn weggetrokken en de jongste bewoner die wij hebben gezien minstens zeventig moet zijn geweest, wordt er nog een oude dame de heuvel opgestuurd om de kerk te openen. Ze kwam amper vooruit en we voelden ons erg ongemakkelijk dat zo’n oude dame nu de berg op moest.
Op een andere plaats werd een man met de sleutel van de kerk met een taxi de berg opgereden, net toen wij boven waren (lang leve de dorps tamtam). Hij bood ons Macedonische koffie aan en probeerde met handen en voeten met ons te kletsen. Toen ik vroeg waarom hij geen koffie had, bleek dat hij maar twee mokken had en daar dronken wij uit.
Macedonië is een aanrader
Over onze ervaringen in Macedonië zou ik nog uren kunnen schrijven. Over de zingende priester die trots was op het doop zwembad (met geschilderde kruizen) dat hij had laten bouwen en het kruis dat hij soms van het dak van de kerk afhaalde en in het zwembad gooide waar de mensen dan achteraan doken bijvoorbeeld, of over het heerlijke eten dat je voor een paar euro overal kunt kopen, of over de mensen die trouwen in een limousine die helemaal niet door de smalle straatjes past, of over de bejaarde man die ons met een boot over het meer van Ohrid voer, en nog veel meer maar dan zou dit stuk veel te lang worden. Het komt er allemaal op neer dat Macedonië een van de leukste landen is waar we ooit zijn geweest.
De gastbloggers:
Wij zijn Mandy van Elp en Mark Kwebeman. Samen reizen we over de hele wereld. We speelden al een lange tijd (lees: 2 jaar) met de gedachte om over onze reizen te schrijven. Eindelijk is het dan zover! Lees alle reisverhalen en reistips, maar vooral veel prachtige reisfoto’s en reisvideo’s van Mandy en Mark op hun reissite Longwayhome.nl