Reisboek in de spotlight: Man in het zadel

“Na zestigduizend kilometer zijn Guus en ik gearriveerd in Ushuaia, het einde van de wereld” De reis is bijna ten einde en de laatste pagina’s lezen net zo fijn als de rest van deze prachtig beschreven droom die werkelijkheid is geworden. Ik sla na de laatste pagina het boek “Man in het zadel” dicht en mijmer nog lang door over “mijn” reis, die Paul van Hooff maakte.

Op reis met de man in het zadel

Ik heb zelden na het lezen van een reisverhaal zo’n drang om in de voetsporen van de auteur te treden. Het compleet afrijden van de Pan American Highway op mijn geliefde Moto Guzzi is waar ik al jaren van droom. Alles wat ik over de plaatsen op de route en de ontmoetingen met de lokale bevolking lees wekt een enorme nieuwsgierigheid in de reiziger en motorrijder in me op. Van Deadhorse in Alaska tot het Argentijnse Ushuaia op een oude Moto Guzzi met de bijnaam “Guus”. Dit is het verhaal van iemand die zijn droom leeft, maar dan wel op zijn eigen unieke manier.

Leest als een roman

Veel reisboeken geven de lezer het gevoel dat ze een dagboek van een vreemde aan het lezen zijn, of zijn niet meer dan een chronologische opsomming van gebeurtenissen. Paul beschrijft zijn belevingen op zijn geheel eigen manier, wat het boek “Man in het zadel” nou juist zo aantrekkelijk maakt. Het Algemeen Dagblad schreef niet voor niets dat het één van de allerbeste reisboeken van de laatste jaren is en dat het leest als een roman. Ik kan dit alleen maar beamen, want het leest als geen ander reisboek wat ik op de plank heb staan.

Boeien tot de laatste pagina

Paul weet je als geen ander het gevoel te geven met hem mee te reizen, bij de talloze ontmoetingen aanwezig te zijn en de ettelijke ontberingen onderweg met hem mee te voelen. Het boek leest aangenaam en vlot en gaat geen moment vervelen. De reis gaat eerst over de verlaten Dalton Highway, waarna de reis bijna geheel via de Pan American Highway naar de meest zuidelijk gelegen plaats op aarde gaat; Ushuaia. Van goudzoekers in Alaska tot yuppie’s in Californië en van markante rugzak-toeristen tot verleidende Latina’s. Het boek wisselt van toeristische hoogtepunten tot de meest benarde situaties en weet de lezer te boeien tot de laatste pagina. Dat het verhaal voor het einde van deze geweldige reis nog een verassende wending krijgt is de denkbeeldige kers op de taart. Wat een verhaal!

Conclusie:

Waarom is dit boek onder reizigers zo onbekend? Ik kan het niet verklaren, maar ik was zonder mijn voorliefde voor het merk Moto Guzzi waarschijnlijk ook niet zo snel bij Paul’s boek uitgekomen. Het boek is een absolute aanrader voor liefhebbers van avontuur en motorrijders, maar zou zeker ook in de boekenkast van elke zichzelf respecterende reiziger moeten staan.