Van top tot teen onder de modder in Congo

We zijn in Gabon en staan op het punt om verder naar het zuiden te rijden op onze overland reis door het Afrikaanse continent. De Republiek Congo is het volgende land op onze lijst. Spanning ten top; we gaan nu echt naar Congo. Het land waar je zoveel slechte verhalen over hoort in de media en waar als je de televisie moet geloven geweld en corruptie aan de orde van de dag zijn. In Gabon stempelen we ons bij het laatste dorpje zo’n 30 kilometer voor de grens al het land uit, daarna is er namelijk geen mogelijkheid meer om dit te doen. Vervolgens slaan we vanaf de supernieuwe en gladde snelweg een klein zandweggetje in dat ons naar de grens met Congo voert. Het verbaast ons dat zo’n kleine en slechtonderhouden weg echt de doorgaande weg is naar het buurland en naar zuidelijk Afrika.

Onder de modder in Republiek Congo

Na een half uurtje hobbelen komen we aan bij een zeer afgelegen en verlaten grenspost van de Republiek Congo. De douanier blijkt er niet te zijn, dus die moet bij zijn huis worden opgehaald door een collega. Ze zijn zeer verbaasd hier een heel groepje westerlingen te zien; dat is iets wat maar enkele keren per jaar voorkomt. Vandaar dat het hele dorp van jong tot oud uitloopt om ons te bekijken en niets te missen van dit schouwspel. Na het invullen van heel wat papierwerk en het grondig checken van het visum voor Republiek Congo dat we reeds hadden, mogen we het land in. Yes, we zijn in de Republiek Congo!

Congo road water

Modderpoel

Dachten we dat de weg aan de Gabonese zijde al slecht was, in Congo kan het nog erger. De weg, als je het zo al kunt noemen, bestaat uit een zeer smal zandpad. Kleine houten bruggetjes zorgen ervoor dat we enkele riviertjes kunnen oversteken. We vrezen voor het ergste met onze redelijk zware auto met zeer veel bagage. Bij ieder bruggetje houden we onze adem weer in en hopen we maar dat alles goed gaat. Gelukkig komen we telkens heelhuids aan de overkant. Door de regen van de afgelopen dagen is de zandweg veranderd in een enorme modderpoel. De modder is dik en met de auto zakken we er makkelijk in weg. Her en der zijn kuilen zo diep dat er een heel wiel in kan verdwijnen. De kuilen staan vol met water waardoor je de diepte ervan niet in kunt schatten en er dus serieus mogelijkheid tot omslaan is. Zo hobbelen we een paar gespannen uren verder over deze weg richting het zuiden.

Modderwater

Opeens zien we in de verte op het modderpad een vrachtwagen opdoemen. Wanneer we dichterbij komen blijkt de vrachtwagen vast te zitten in de modder. Zijn hele achterwielen zijn weggezonken in het modderwater en de truck kan geen kant meer op. Als we in ons beste Frans een gesprekje aanknopen met de vrachtwagenchauffeur blijkt dat die er al twee dagen staat. Er is door hem geen enkele poging ondernomen om hier weer weg te komen. We vragen hem wat zijn plan is en krijgen als antwoord ‘wachten tot het waterpeil gedaald is en het niet meer regent’. Een typisch Afrikaans antwoord dus!

Congo truck modder

Vijf rieten huisjes

Wij willen toch graag verder en zien in de verte een donkere onweerswolk aankomen, dus we zetten onze auto voor de truck en proberen middels een lier de vrachtwagen los te krijgen. Er zit wat beweging in de truck, maar helaas niet voldoende om de wielen uit de modder te trekken. Ondertussen barst de enorme stortbui los en zit er niets anders op dan een plekje voor de nacht te zoeken. Een 100 meter terug langs de weg was een heel klein dorpje met zo’n vijf rieten huisjes. We rijden terug en kloppen aan bij de bewoners. We proberen in het Frans onze situatie uit te leggen. Gelukkig snapt de vrouw des huizes al snel wat ons probleem is en mogen we op het erf kamperen. Dus zetten we langs een modderweg in the middle of nowhere in Congo onze tenten op en beginnen we met het koken van een risotto-maaltijd. Echt een ongelooflijke en unieke plek om de nacht door te brengen!

Zes uur graven

De volgende ochtend gaat de wekker vroeg, want we willen hier geen dagen zo niet weken kamperen. Dus grijpen we alle mogelijkheden aan om hier weg te komen en we hebben het plan bedacht om de vastzittende vrachtwagen uit te graven. Met de oudste kleding aan, zonder schoenen en met emmers en scheppen tuigen we naar de vrachtwagen. Door de regen van gisteravond staan de wielen nu nog verder onder water. We graven een diepe kuil, leggen een dam aan en beginnen dan in een rijtje staand met z’n allen de modderpoel leeg te scheppen. De lokale bevolking komt ook even kijken wat we aan het doen zijn en ziet er het nut wel van in, dus ze besluiten ons te helpen.

TV-ploeg

Er duikt nog iemand van een lokaal TV-station op die maar al te graag opnames maakt van hoe deze westerlingen zijn gestrand en nu zelf een weg moeten maken. Na zo’n zes uur graven en scheppen zonder onderbreking is het waterpeil flink gedaald. We maken een helling van stenen en koppelen zowel voor als achter de truck een andere vrachtwagen vast. Nu kan het trekken beginnen; een stukje vooruit, een stukje achteruit en na een half uurtje komt de truck eindelijk los. Yeah de weg is weer open!

Van top tot teen onder de modder, met blaren op de handen en zeer hongerig bereiken wij ook met auto en al de overkant van de modderpoel. We kunnen weer verder op onze reis door Congo! En dan bedenk je je dat je de komende week geen douche hebt….

Republiek Congo

Kijk hier voor meer reisinspiratie voor Congo!

Check hier onze paspoort perikelen in Congo!

Check hier voor meer informatie over reizen in Afrika!