Iran is niet het meest voor de hand liggend land voor een motortrip. Sterker, de meeste motorreizigers gaan er het liefst met een grote boog omheen. Een gemiste kans, want de Islamitische republiek is een motor minnend land bij uitstek.
Motorreizigers als Rockstars
Och arme Iraniërs, motorliefhebbers pur sang. De regering heeft bepaald dat motorfietsen geen grotere cilinderinhoud mogen hebben dan 250cc. De gedachte hier achter is dat de motorpolitie ook op kleine motoren rijdt. Op deze manier kunnen ze overtreders of boeven nog enigszins bijbenen. Gelukkig geldt deze regel niet voor buitenlanders. En hiermee wordt een basis gelegd voor een onvergetelijk motortrip. Want oh wat zijn de Iraniërs dol op exotische motorfietsen. Vooral als de bestuurder ook nog eens uit een ver en vreemd land komt. Rijdend over de goed onderhouden wegen voel je je net een koning, of een rockstar, zo je wilt.
Selfies
Rijdend met mijn Moto Guzzi V7 over de highway van Tabriz naar Teheran krijg ik een lam handje van het zwaaien en stijve kaken van de continue glimlach op mijn gezicht. Door zo’n beetje elke automobilist word ik begroet. Soms hangen er hele families uit de ramen om deze motorrijder te verwelkomen. Ook worden er selfies gemaakt met mij rijdend op de achtergrond. Eén keer zie ik hoe de rijwind de telefoon uit de handen grijpt van een iets te enthousiaste Iraniër. Ik kan de auto nog maar net ontwijken als hij vol in de remmen gaat. Eenmaal in Teheran krijgt het feestje een apotheose als ik al rijdend high five’s uitdeel aan mede-motorrijders. Soms voer ik hele gesprekken, steeds met een schuin oog gericht op het verkeer voor me. En overal hoor ik de magische woorden: ‘Welcome to Iran’. Je moet wel een hele koele kikker zijn als je niet gevoelig bent voor zo’n warm onthaal.
Goedkope benzine
De lofzang over Iran als mogelijk motorbestemming gaat nog even door. De wegen zijn erg goed onderhouden en ik zie zelfs flitspalen, precies dezelfde als op de A2. En om de dertig kilometer is er altijd wel een benzinepomp te vinden. Voor Nederlanders is tanken in Iran een feest – een liter benzine kost 0.20 eurocent. Op weg naar Isfahan word ik geflitst door een mobiel apparaat. Even later word ik aangehouden. Ik voel de bui al hangen. De agent heeft een smile van oor tot oor als ik vertel dat ik uit Nederland kom. Intussen schrijft hij wel een bon uit. Als hij me vraagt wat ik van zijn land vind, dreun ik een uit het hoofd geleerd zinnetje op: Mardome Iran kheily khoob hastand. Iraanse mensen zijn de beste. Voor mijn ogen verscheurd de agent met een breed gebaar de bekeuring en wenst me een prettig reis toe. Komt bij dat het land waarschijnlijk een van de meest veilige ter wereld is in te reizen. De mensen zijn zo blij met buitenlands bezoek dat ze er alles aan doen om jouw veiligheid te waarborgen.
Stalen zenuwen
Helaas geldt dat niet voor het verkeer zelf. In mijn ogen blinken Iraniërs uit in zo’n beetje alles, behalve in het besturen van hun auto. Ik heb weinig automobilisten gezien die niet met hun smart phone bezig zijn als ze achter het stuur zitten. En het kan zomaar gebeuren dat je een spookrijder tegenkomt, omdat de bestuurder ergens ervoor een afslag heeft gemist. In Teheran heb je stalen zenuwen nodig vanwege het verkeer dat van links, rechts, voor en achter op je af komt. Vertrouw niet op groen licht. Er is altijd wel een auto of tig dat het rode licht negeert en vrolijk zijn weg vervolgt. Voordeel is wel dat niemand opkijkt als je zelf ook een overtreding maakt. Mijn rijgedrag in Teheran zou me in Nederland vermoedelijk zo’n tienduizend euro aan boetes hebben opgeleverd. Kortom, if you can’t beat them, join them.
Carnet
De landschappen zijn hallucinerend mooi. Bergen, woestijnen, de kuststroken van de Kaspische zee en de Perzische golf. Eeuwenoude dorpjes, versus een hypermodern Teheran. Steden als Isfahan, Mashhad, Yasd en Shiraz zijn niet te missen. Overal waar je komt zwaaien de deuren open en word je uitgenodigd voor een kop thee of zelfs een overnachting. Dat geldt niet voor de grens. Ben je een toerist en kom je met het vliegtuig dan is het mogelijk een visum on arrival te krijgen. Vertrouw daar niet op als je met eigen vervoer komt. Vraag een visum op tijd aan bij de ambassade in Nederland. Ook heb je een carnet nodig voor de motorfiets. Dat carnet kun je aanvragen bij de ADAC: Allgemeiner Deutscher Automobil-Club. Het geld krijg je teruggestort als je je motorfiets weer uitvoert. Dit om te voorkomen dat buitenlanders hun voertuigen tegen hoge prijzen verkopen in de republiek. Ik maakte gebruik van een achterdeurtje. In de buurt van Tabriz woont Hossein Sheykhlou die carnets regelt voor mensen die het ADAC-carnet niet kunnen voorschieten. Je betaalt dan eenmalig vierhonderd euro voor het carnet. Dat geld krijg je overigens niet terug. Prettige reis door Iran!
Handige websites voor motorreizigers in Iran:
Hossein Sheykhlou: www.overlandtoiran.com
Carnet voor motorreizigers: www.adac.de
Visum: Iranian Ambassy