Ingenomen paspoorten in Congo

We zijn op onze overland reis dwars door het Afrikaanse continent nog steeds in het land Congo. Dit blijkt toch wel het land van de avonturen te zijn. Ik moet ook wel toegeven dat sommige vooroordelen die in Nederland rondzwerven over corrupte Afrikaanse landen wel van toepassing zijn op Congo. De vorige keer schreef ik al over de enorm slechte wegen en het uitgraven van een vrachtwagen die de weg blokkeerde waarbij we helemaal onder de modder kwamen te zitten. Na eindelijk vrij gekomen te zijn vervolgen we in een enorme jubelstemming onze weg richting het zuiden van Congo.

Paspoort perikelen in Congo

Gelukkig vinden we aan het einde van de dag een klein riviertje waar we ons weer schoon kunnen wassen en de modder van ons af kunnen spoelen. We rijden al uren over hobbelige zand- en modderwegen en zijn eigenlijk nauwelijks ander verkeer tegengekomen. In de verte zien we een donkere onweerswolk op ons af komen. We besluiten gewoon in het hoge gras langs de weg te stoppen en onze tent op te zetten. De ondergaande zon zorgt voor een rode gloed aan de hemel, terwijl af en toe een bliksemflits de omgeving verlicht. Weer een bijzonder plekje in Afrika om in het wild te kamperen!

Congo zonsondergang

Paspoortcheck

De volgende dag staan we vroeg op om verder te rijden en al snel stuiten we op het eerste dorpje. Het is in Afrika gebruikelijk dat je bij het binnenrijden van een dorp of stad gecontroleerd wordt door de plaatselijke politie. Paspoortcheck, papierencheck van de auto en een heel vragenvuur over je trip. Je staat dus meerdere malen per dag te wachten. Ook hier worden we aangehouden door de plaatselijke officier gekleed in een voetbalshirt van Barcelona en met een AK-47 over z’n schouder bungelend. We moeten op het bureau komen en na een uurtje blijkt alles in orde te zijn en mogen we weer gaan.

Politiebegeleiding

In het volgende dorp is de politie al op de hoogte gesteld van onze komst, want ze staan ons duidelijk op te wachten. Deze agent is niet zo vriendelijk en sommeert ons naar de volgende stad te rijden. We moeten ons melden op het politiebureau aldaar. De agent eist ook nog even met ons mee te mogen rijden daar naartoe. Enfin, daar aangekomen zat men al met smart op ons te wachten. We parkeren voor het politiebureau en gaan onder politiebegeleiding naar binnen. Hier staat ons een urenlang vragenvuur (in het Frans!) te wachten. Men schijnt totaal niet te begrijpen wat wij hier in Congo in vredesnaam komen doen. Het grappigste van het hele verhaal is nog wel dat we het begrip ‘toerisme’ uit moeten leggen. In het gebouw ernaast in nota bene het Ministerie van Toerisme gevestigd. Na honderden foto’s en tientallen landkaarten over onze reis tot zover bezichtigt te hebben, is men tevreden en mogen we verder. Door de tolk van de politie worden we nog even naar de lokale markt gebracht om inkopen te doen, erg aardig!

Congo transport

Die nacht blijkt dat de lokale politie toch niet zo aardig is. Ze zijn ons namelijk gevolgd naar onze wildkampeerplek in een bos net naast de weg. We worden midden in de nacht wakker geschreeuwd en meneer de agent neemt onze paspoorten in met de mededeling dat we ons de volgende ochtend op het bureau moeten melden. Ojee, probleem!

Honderden locals

De volgende ochtend staat we dus al vroeg bij het politiebureau op de stoep om verhaal te halen. Wat blijkt? Men zegt dat onze visa niet meer geldig zijn. Klinkklare onzin natuurlijk; gisteren was nog alles in orde en de datum van afloop van het visum ligt nog een aantal weken in de toekomst. Conclusie: men wil geld vangen, echte Afrikaanse corruptie! En maar liefst 500 euro per paspoort. Tja, daar sta je dan middenin Congo voor de deur van een politiekantoor zonder paspoort. Wat gaan we nu doen? De Nederlandse ambassade bellen? Die zien ons aankomen, want amper een maand geleden hadden we die ook al nodig toen we vastzaten aan de grens met Kameroen.

Na onderling overleg besluiten we dat de tijd in ons voordeel is. Wij hoeven namelijk nergens heen. Als je 7,5 maand op reis bent, dan maakt een paar dagen extra in Congo ook niet uit. We maken een vuurtje op de stoep voor het politiebureau en beginnen ons ontbijt te koken. Ondertussen worden we door honderden locals die op weg zijn naar school of werk vreemd aangestaard. We pakken de klapstoeltjes erbij, kopen wat vers brood van een naastgelegen bakker en gaan op ons gemak op de stoep zitten. Ontbijtje eten, wat kletsen, boekje lezen en zo gaan de uren voorbij.

Congo kinderen

Ongeldig visum

Na een tijdje komt de agent ons weer naar binnen sommeren, hij wil namelijk met ons praten. De ‘fee’ voor het reizen met een ongeldig visum wordt nu naar 300 euro per persoon verlaagd. Helaas daar gaan we niet mee akkoord. Dus we zetten onze waiting game voort en nemen ons plekje op de klapstoeltjes weer in om ditmaal de lunch te nuttigen. Ondertussen trekken we steeds meer aandacht van de lokale bevolking die het maar al te grappig en interessant vinden dat een groepje blanken daar op de stoep kampeert. We hopen dat al deze aandacht in ons voordeel gaat werken.

Corrupte agenten

Aan het einde van de middag, net als we aan het nadenken zijn waar we onze tenten op zullen gaan zetten, komt meneer agent weer naar buiten. De ‘fee’ is gedaald tot 80 euro per persoon. Na enig overleg besluiten we daar dan maar akkoord mee te gaan. Zo hoeven we hier niet de nacht en nog een dag door te brengen. Met pijn in ons hart betalen we het zure geld aan deze corrupte agenten en krijgen we ons paspoort terug. We hebben nog nooit zo snel al onze spullen in gepakt, starten de motor en rijden ondanks het feit dat het al donker wordt zo ver mogelijk bij dit politiebureau vandaan…

Kijk hier voor meer reisinspiratie voor Congo!

Lees ook ons ander avontuur in Congo.

Check hier voor meer informatie over reizen in Afrika!