Als reiziger bezocht ik het prachtige Cambodja al diverse keren. Was het in eerste instantie vanwege toeristische trekpleisters als Angkor, Phnom Penh en de Killing Fields, heb ik inmiddels ook als medewerker van Stichting Cambodia-Dutch diverse niet toeristische delen van het land gezien.
De innemende bevolking van Takeo
In de Cambodjaanse provincie Takeo kwam ik voor het eerst in contact met het prachtige platteland van de commune Champei. De commune ligt zo’n 40 kilometer ten zuiden van hoofdstad Phnom Penh en bestaat uit 7 kleine dorpjes. Je bereikt de commune door vanuit Phnom Penh de “Highway II” 40 kilometer richting zuiden af te rijden en ter hoogte van de lokale markt linksaf de plattelandswegen af te rijden. Zodra je de markt passeert kom je in een compleet andere wereld terecht en lijk je in een periode te belanden die meer dan 100 jaar terug in de tijd is. Armoede en zeer povere woonomstandigheden is wat me het eerst opvalt op weg naar de commune. Maar er is nog iets wat mij en mijn reisgenoten meteen in het oog springt: de vele vriendelijke gezichten en begroetingen van de plaatselijke bevolking. Het lijkt wel een weerzien met oude vrienden, weliswaar iets gereserveerd, maar absoluut van harte.
[column size=one_third position=first ]
[/column][column size=one_third position=middle ]
[/column][column size=one_third position=last ]
[/column]
Overnachten doen we in het vrijwilligershuis van onze organisatie, wat samen met één van de schooltjes op een terrein tussen de bewoners ligt. Voor Cambodjaanse maatstaven welliswaar de betere huisvesting, maar voor “verwende” westerlingen als mezelf is het redelijk Spartaans. Douchen doe je door een pannetje water over je heen te gieten, slapen doe je op een matje of op een veldbed, en ter nachtelijke verkoeling doet een open klapraam dienst. Niets dramatisch dus en waarschijnlijk zijn de kleine ongemakken mede debet aan de charme die aan de herinneringen van dit verblijf zijn blijven kleven. Eten doen we aan de overkant van de weg, bij het shopje van één van de familie’s waarmee onze organisatie werkt. Moeder kookt typisch Cambodjaans en geniet zichtbaar van de tevreden blikken op de gezichten van haar gretig peuzelende gasten. Ik kan niet alles op mijn bord een naam geven, maar het is werkelijk heerlijk. Elke avond worden we tijdens het eten omringd door diverse vriendelijke boerderijdieren, die ik voor mijn gemoedsrust maar niet tel. Wie weet ligt morgen één van hen op mijn bord..
[column size=one_third position=first ]
[/column][column size=one_third position=middle ]
[/column][column size=one_third position=last ]
[/column]
Overdag wonen we de lessen vanaf de zijkant van het lokaal bij. Het is leuk om te zien hoe de ooit zo verlegen Reth zich in een paar jaar heeft ontwikkeld tot een vrolijke zelfbewuste jongeman, die met volle overgave zijn vak als leraar uitoefent. De kinderen hebben zichtbaar plezier in de lessen en herhalen luid in koor de Engelse woorden die de leraar hun voorgeeft. Prachtig om te zien hoe het werk van onze organisatie in Nederland wordt omgezet in de Cambodjaanse praktijk!
[column size=one_third position=first ]
[/column][column size=one_third position=middle ]
[/column][column size=one_third position=last ]
[/column]
Na de middag besluiten we een tochtje te maken op fietsen die uit de container met hulpgoederen uit Nederland komen. De opknappertjes worden voorzien van nieuwe lucht in de bandjes en lijken voor ons doel verder te voldoen. Met 6 volwassenen en 7 kinderen gaan we op onze 6 fietsjes via diverse dorpen naar een verder het binnenland in gelegen waterbassin. Ook hier worden we overal waar we voorbij komen vriendelijk begroet door de bewoners en krijgen we diverse “hello’s” en “bye bye’s” van de kinderen toegeroepen. Het is waarschijnlijk een vreemd schouwspel voor de Cambodjanen: 5 volwassen westerlingen, 1 Cambodjaanse volwassen man en een groep Cambodjaanse kinderen op te kleine krakkemikkige fietsen over de hobbelige zandpaden tussen de rijstvelden. Bij het bassin aangekomen genieten we van het prachtige uitzicht over het water en gaan de kinderen spelen aan de waterkant. Blijkbaar is hun dorpje hun hele wereld, want de kinderen zijn naar eigen zeggen nog nooit bij het bassin geweest. Een onvergetelijke dag, niet alleen voor de kinderen, maar ook voor ons!
[column size=one_third position=first ]
[/column][column size=one_third position=middle ]
[/column][column size=one_third position=last ]
[/column]
[column size=one_third position=first ]
[/column][column size=one_third position=middle ]
[/column][column size=one_third position=last ]
[/column]
Sinds 2007 heb ik diverse bezoeken aan Cambodja gebracht, waarvan het meerdaagse bezoek aan de commune Champei in Takeo één van mijn persoonlijke hoogtepunten was. Ondanks het redelijk Spartaans onderkomen en een protesterende maag, mag ik met veel plezier terug denken aan ons bezoek aan dit gebied en z’n innemende bevolking.
Helaas zijn er geen voorzieningen voor toeristen in deze streek, maar zijn er genoeg mogelijkheden om vanuit een groter plaatsje de binnenlanden van Cambodja met de fiets te bezoeken. Vraag het gewoon aan de lokale bevolking of aan de mensen van je guesthouse, want vaak is er wel een mogelijkheid voor een dergelijk uitstapje. Bezoek voor informatie m.b.t. vrijwilligerswerk in de commune Champei de website van Stichting Cambodia-Dutch.